Świątecznie i wspomnieniowo w Kołczynie

Wielkanocnie i wspomnieniowo na Dyskusyjnym Klubie Książki w Kołczynie

     04 kwietnia 2019 odbyło się kolejne spotkanie DKK dla dorosłych w kołczyńskiej bibliotece. Zbliżają się Święta Wielkanocne, więc okazją podczas spotkania było ozdabianie jajek metodą wstążeczkową, a także dyskusja nad książką pt.” Z dziejów gminy Krzeszyce”.

A  oto relacja naszej czytelniczki Pani Małgorzaty Szydłowskiej:

Celem tej książki jest zapoznanie się mieszkańców gminy Krzeszyce z jej historią od zarania dziejów. Nas interesuje historia Ziemi Krzeszyckiej, a w szczególności Kołczyna i Brzozowej. Więc skupię się tylko na tych miejscowościach, bo są one najbardziej nam bliskie.

          Na terenie Kołczyna i Brzozowej archeolodzy odkryli krzemienne siekierki i toporki z okresu neolitu, gdzie ludzie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia. W latach 6300 do 3700 lat temu uprawiali rolę i uprawiali tkactwo i garncarstwo. Kołczyn i Brzozowa od VIII wieku do 1251 z sugestii archeologów legitymuje się w ciągłości osadniczej. W 1399 w Kołczynie zawarto pokój miedzy racjami miasta Landsberg. Na mocy tego pokoju wieś Kołczyn należała do władcy Nowej Marchii księcia Ruprechta rządzącego w imieniu króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego. W XIIIw. Kołczyn znajdował się w posiadaniu zakonu templariuszy. Po likwidacji zakonu wieś w roku 1312 należy do klasztoru w Obrze. Potem wieś przeszła w ręce prywatne, była lennem rodziny von Lossów do roku 1477. W tym roku bowiem „ Kollzen” Kołczyn w posiadanie objęli von Waldowie i von Reitzenstein z Lubniewic, którzy byli jej właścicielami do XIX wieku. Kościół parafialny istniał już w XIII w. W aktach diecezji poznańskiej zachowała się wzmianka z 1446 roku o Macieju plebanie we wsi „ Kolczino” vel „ Kyelizina”. W okresie reformacji lutra w 1517 r. kościół przejęty został przez protestantów. Wieś podlegała pod Ośno. Kościół został nowo wybudowany w 1799 r. i przebudowany w 1910 r. Od 1946 r. kościół otrzymał nazwę św. Stanisława Kostki. Księgi kościelne sięgały 1699 r. w !915 r. została wybudowana kolej przez Kołczyn z Gorzowa do Kostrzyna. 3 lutego 1945 r.  do Kołczyna wkroczyły oddziały 8 Armii Gwardii I Frontu Białoruskiego, którymi dowodził generał Wasilij Czujkow. Poległo tu kilkunastu żołnierzy Armii Czerwonej, co upamiętniono obeliskiem wystawionym w maju 1945 r. W latach 1945 – 72 w Kołczynie  była Gmina. Od 1972 wieś należy do Gminy Krzeszyce. Po zakończeniu wojny z Kołczyna zaczęto wysiedlać ludność niemiecką, a zaczęły przybywać i osiedlać się rodziny polskie, które przybyły w 1946 r. transportem zza Buga z ziemi wileńskiej, nowogrodzkiej, ze Lwowa przybył ksiądz Henryk Szymusik, który zorganizował parafię rzymskokatolicką. W tym roku 1 listopada została uruchomiona szkoła. Organizatorką była Maria Magdalena Czarnecka oraz nauczycielka, która przybyła ze Lwowa Helena Hundiłowicz. Obecnie we wsi funkcjonuje Szkoła Podstawowa , filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Krzeszycach, Ochotnicza Straż Pożarna z nowo wybudowaną remizą oraz ośrodek Zdrowia. Do roku 2017 istniał prywatny skansen Renaty Kuświk, który gromadził historię wsi Kołczyn.  Pomnik Przyrody. Grupa dębów szypułkowych im. Jana Pawła II w Kołczynie. 346 mieszkańców.

        Na północ od Lubniewic leży wioska Neuwalde- Brzozowa. Wioska została przypuszczalnie założona w XV w. Wspomina się o niej w zapiskach 1 1538 r. Nazwa wioski pochodzi od jej właściciela Karola Fredricha Waldow (1706- 1782). W 1939 r. liczba mieszkańców wynosiła 302 osoby. Ozdobą Neuwalde był pałac Gustawa Hemmerlinga. Był sklep w dzisiejszym budynku, w którym mieszkał Mrok. Szkoła była pięcioklasowa, własnością Hemmerlinga. Pracowało w niej dwóch nauczycieli. Gospoda i sala wiejska wybudowana w 1912 r. Był to ośrodek kultury wiejskiej. W wiosce była Ochotnicza Straz Pożarna posiadała remizę i ręczna pompę strażacką. Tuż przy drodze była zlokalizowana wielka kuźnia. Tuż za parkiem był obóz pracy. 2 lutego 1945 r. od strony Lubniewic weszły wojska sowieckie. 33 armia I Frontu Białoruskiego pod dowództwem Konstantego Rokossowskiego. Zaczęły się aresztowania. Zastrzelono sołtysa Brzozowej w gospodarstwie J. Czuby powieszono ojca i syna. Po wojnie Brzozowa wchodził w skład Gminnej Rady w Kołczynie. Pierwszymi osadnikami była rodzina Bednarskich pochodząca z Jarocic. Początkowo w Brzozowej było tylko dwóch mieszkańców: Antoni Korek i Jan Kulesza. We wsi już nie było Rosjan, pozostawili po sobie bałagan i zniszczenia. W 1945 r. przybył transport przesiedleńców. Otwarto później w Brzozowej szkołę. W 2010 roku mieszkańcy założyli Stowarzyszenie „ Ludzie Lasu”, które działa na rzecz czystości środowiska, dba o zwierzęta zamieszkujące lasy, edukuje dzieci i młodzież.

Na kolejne spotkanie zapraszamy już w maju.